- Κατηγορία: Επικαιρότητα
- Γράφτηκε από τον/την Δ.Τ.
Κανένας δεν μας περιμένει...
Ο χρόνος τρέχει, "ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών", κανένας δεν μας περιμένει. "Time waits for no one".
Κι όμως, σε ένα περιβάλλον όπου όλα αλλάζουν γρήγορα υπέρ των ισχυρών, οι πολλοί παραμένουμε απροσάρμοστοι και επαναπαυόμαστε σε μια ρουτίνα ωχαδελφισμού, ενώ κατά βάθος πρόκειται για μια ωρολογιακή βόμβα που από λεπτό σε λεπτό είναι έτοιμη να εκραγεί και να μας κάνει κομματάκια.
Σε ένα περιβάλλον «κοινωνικού πολέμου», η πλειονότητα τρομάζει και επαναπαύεται στη μοίρα της, ξορκίζοντας τα χειρότερα που βρίσκονται όμως έξω από την πόρτα της. Αυτό συμβαίνει γιατί όλοι, ενώ αισθάνονται το «κακό», θέλουν να πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να αγγίξει αυτούς αλλά τους παραδίπλα.
Κι έτσι, οι πονηροί παράγοντες που έχουν βολευτεί με το υπάρχον στρεβλό καθεστώς συνεχίζουν να βολεύονται.
Οι πονηροί διατυμπανιστές "ελκυστικών οραμάτων" κρύβουν τη σοβαρή τους αδράνεια και την έλλειψη ιδεών και ουσιαστικών πρωτοβουλιών αναθεματίζοντας πάντα τους κάποιους «κακούς» για να θολώνουν τα νερά και να κατευθύνουν τους «οπαδούς» εκεί που επιθυμούν.
Όλα αυτά τα λέμε με αφορμή ότι και στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ γενικότερα, γίνεται χαμός ( απολύσεις, στάση πληρωμών, ξεχείλωμα ωραρίων κ.λπ.) αλλά σχεδόν δύο μήνες μετά τις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ και δεν έχει ακόμη σχηματιστεί προεδρείο.
Δεν έχει ακόμη βρεθεί η βασική φόρμα συμφωνίας για να έχει το συνδικαλιστικό όργανο πρόεδρο, αντιπρόεδρο, γραμματέα κ.λπ. και να μπορεί να συνδιαλέγεται με την εργοδοσία. Το ίδιο συμβαίνει εδώ και οκτώ μήνες και με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ).
Απότι φαίνεται χρειάζονται πολύ γερές κόντρες ακόμη για να βρουν οι εργαζόμενοι στην ενημέρωση αποτελεσματικούς εκπροσώπους και να αποκατασταθεί η χαμένη τιμή του δημοσιογράφου.
Αν είναι πράγματι έτσι, ελπίζουμε να γίνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, για να μην φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο. Γιατί τότε θα είναι πλέον πολύ αργά �
Κι όμως, σε ένα περιβάλλον όπου όλα αλλάζουν γρήγορα υπέρ των ισχυρών, οι πολλοί παραμένουμε απροσάρμοστοι και επαναπαυόμαστε σε μια ρουτίνα ωχαδελφισμού, ενώ κατά βάθος πρόκειται για μια ωρολογιακή βόμβα που από λεπτό σε λεπτό είναι έτοιμη να εκραγεί και να μας κάνει κομματάκια.
Σε ένα περιβάλλον «κοινωνικού πολέμου», η πλειονότητα τρομάζει και επαναπαύεται στη μοίρα της, ξορκίζοντας τα χειρότερα που βρίσκονται όμως έξω από την πόρτα της. Αυτό συμβαίνει γιατί όλοι, ενώ αισθάνονται το «κακό», θέλουν να πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να αγγίξει αυτούς αλλά τους παραδίπλα.
Κι έτσι, οι πονηροί παράγοντες που έχουν βολευτεί με το υπάρχον στρεβλό καθεστώς συνεχίζουν να βολεύονται.
Οι πονηροί διατυμπανιστές "ελκυστικών οραμάτων" κρύβουν τη σοβαρή τους αδράνεια και την έλλειψη ιδεών και ουσιαστικών πρωτοβουλιών αναθεματίζοντας πάντα τους κάποιους «κακούς» για να θολώνουν τα νερά και να κατευθύνουν τους «οπαδούς» εκεί που επιθυμούν.
Όλα αυτά τα λέμε με αφορμή ότι και στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ γενικότερα, γίνεται χαμός ( απολύσεις, στάση πληρωμών, ξεχείλωμα ωραρίων κ.λπ.) αλλά σχεδόν δύο μήνες μετά τις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ και δεν έχει ακόμη σχηματιστεί προεδρείο.
Δεν έχει ακόμη βρεθεί η βασική φόρμα συμφωνίας για να έχει το συνδικαλιστικό όργανο πρόεδρο, αντιπρόεδρο, γραμματέα κ.λπ. και να μπορεί να συνδιαλέγεται με την εργοδοσία. Το ίδιο συμβαίνει εδώ και οκτώ μήνες και με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ).
Απότι φαίνεται χρειάζονται πολύ γερές κόντρες ακόμη για να βρουν οι εργαζόμενοι στην ενημέρωση αποτελεσματικούς εκπροσώπους και να αποκατασταθεί η χαμένη τιμή του δημοσιογράφου.
Αν είναι πράγματι έτσι, ελπίζουμε να γίνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, για να μην φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο. Γιατί τότε θα είναι πλέον πολύ αργά �